Bekentenis 20: I love Zweden deel 3

Hallo ik ben Marleen en ik ben verslaafd aan Zweden

Poging nummer 165.389 om dit blog te schrijven en online te zetten. Ik heb al tig verschillende inleidingen geschreven. Tja je kan maar ergens druk mee zijn he. En dat was het wel de afgelopen maanden. Druk. Niet vervelend, maar veel te doen. Met bijna alle doordeweekse dagen oppaskinderen, met wat extra les geven op een andere sportschool, Sinterklaas, het buurtkerstfeest en met een nieuwe uitdaging. Namelijk de  kans om de Cxworx opleiding te gaan doen en daar gaat veel tijd in zitten. Oefenen, oefenen en oefenen. Ontzettend leuk om te doen, maar sommige dingen moesten even op een laag pitje. Zoals mijn blog en mijn bakken. 
Het volgen van zo'n opleiding is heel leerzaam en geeft weer zo'n enorme boost, die ik meeneem in mijn lessen. Nieuwe info, nieuwe bewegingen en nieuwe inzichten die het sporten veiliger maken. Vanaf januari ga ik de les ook geven. Op zaterdagochtend van 10.30 tot 11.00 uur. Kom vooral een keertje mee doen. Het is een super training voor je core. Je buik, billen, heupen, rug en schouders worden sterker gemaakt met hele gevarieerde oefeningen. Heerlijk! 
Genoeg reclame gemaakt. Ik moest nog steeds het laatste deel afmaken van onze reis naar Zweden. Ik had jullie wat beloofd en dat doe ik dan ook. 

Wild kamperen

In Zweden kennen ze het allemansrecht, Allemansrätten. Iedereen heeft recht om van dit mooie land te genieten. Je mag dus ook overal kamperen, zolang je respect hebt voor de natuur en niet bij iemand op zijn terrein gaat staan. Tja en dan ben je in Zweden en dan wil je ook een keer wild kamperen. Eerst was het idee om het in een van de kleine tentjes te doen. Maar dat vonden de kinderen en ik niet zo'n goed idee. Dus dan maar met z'n allen in de vouwwagen en een tentje er naast. 

We vertrekken vanaf Hedesunda naar Tiveden. We willen vlak voor Tiveden een plek zoeken om te gaan wild kamperen. Dus een stuk voor de camping gaan we kijken op google maps of we weggetjes zien die doodlopen. Voordat we dat weggetje inrijden, parkeren we de auto en gaan lopend de boel verkennen. We vinden een geschikte plek, alleen is er geen water in de buurt. Dus gaan we verder zoeken. Even later vinden we een weggetje, we lopen er in en vinden een heel mooi plekje met uitzicht op het water. Tycho haalt de auto op en ik verken het gebied. We komen bij een slagboom met daarop een bordje. Wat zou het beteken? Tipping verboden geeft google translate aan. Verdere zoektocht geeft aan: afval storten verboden. Klinkt logisch. Als we later die avond verder het gebied onderzoeken snappen we het. 

We zetten de vouwwagen neer en het kleine tentje voor Bastiaan en Eveline. En dan gaan we op zoek naar stenen voor de vuurplaats en hout voor het vuurtje. 

Het is een prachtige plek! Het blijft een beetje spannend, maar het is wel heel erg leuk. Enige nadeel is dat er veel rode mieren zitten en we worden bijna allemaal een keer gebeten door die rotbeestjes. 

Tja en dan hebben we een vuurplaats en hout, dus dan gaan we fikkie stoken met de opper fikkie stoker aan de leiding. En binnen een mum van tijd hebben we een heerlijke vuurtje.  

Verder hebben we lekker gebbqued en zijn we de omgeving gaan ontdekken. We ontdekken dat er verderop een oude afvalberg ligt. Vandaar het bordje op de slagboom. We vinden ook een wild lokplaats met voer op de grond en een jerrycan met teer om wild te lokken. Helaas geen wild kunnen spotten. De kinderen waren daar ook veel te luidruchtig voor. Ze vonden het wel een beetje spannend. Weer terug bij de vouwwagen het vuurtje weer aangestoken en lekker marsmallows geroosterd. En daarna gingen de kinderen naar bed. 

We hebben redelijk geslapen. Eveline durfde 's nachts alleen niet alleen naar de wc. Snap ik wel, want je moet toch de bosjes in. Dus met z'n drieën voorzichtig de greppel in om te plassen. Ik heb vooral heel licht geslapen, omdat ik toch wilde horen of het goed ging met de kinderen. 

De volgende ochtend worden we rtustig aan wakker. Tycho voelde zich erg een met de natuur en voelde de behoefte om te gaan skinny dippen. Tja er is toch niemand in de buurt dus waarom niet (nou ja omdat het water heel koud is). 

Nog even ontbijten daarna en dan pakken we alles weer in om verder te gaan naar de camping Tiveden. Dennis en Sigrid staan er al en checken even of er plek is voor ons. Het is nog erg druk op deze camping. Als we aankomen is het inderdaad druk met een heleboel mensen die inchecken. Er is nog plek. We moeten alleen beslissen op welke plekje we willen. Op het wat drukkere veld met veel zon of op een rustige plek bij het water maar met weinig zon. De rustige plek heeft wel een heel harde ondergrond. Niet ideaal met een vouwwagen. Maar wel weer dichtbij Sigrid en Dennis. De rust van dit plekje is wel de doorslag geweest om daar te gaan staan. En daar hebben we geen spijt van gehad. 

Ook deze camping heeft een prachtig meertje. Een van de warmste meren van Zweden (brrrrrr) dan wil ik de andere meren niet voelen. Maar goed de kinderen vinden het heerlijk. 

We gaan op zoek naar een supermarkt en plek waar ze luchtbedden verkopen. We komen bij het plaatsje Askersund. We lopen daar even rond, want de winkel die de luchtbedden verkoopt is gesloten (vanwege lunchpauze). Het is een leuk dorpje met een haven aan een meertje. 

We maken een wandeling en als de lunchpauze voiorbij is gaan we een luchtbed kopen. Het is zo'n jeel ouderwets luchtbed met rood en blauw en en apart hoofdkussen. Geweldig! Als we verder lopen gaan de kinderen op een bankje zitten en ze willen samen een leuke foto maken, maar in een ogenblik gebeurt er iets, zegt iemand iets  en zitten ze ineens zo. Ik vind het een briljante foto. 

En 's avonds zitten we heerlijk op de vuurplaats een vuurtje te maken. Met een geweldig uitzicht! Dit voelt echt als Zweden voor mij. Vuurtje maken, marsmallows roosteren en gezellig kletsen.  

Camping Tiveden ligt vlakbij een heel mooi natuurpark: Tiveden nationaal park. Met veel bos, veel rotsen en prachtige meertjes. In Zweden zorgen ze goed voor hun natuur.  Iedereen kan er van genieten maar met respect voor de natuur. We hebben daar een prachtige wandeling gemaakt. De mooiste wandeling die we ooit hebben gemaakt. Ik heb heel veel foto's gemaakt tijdens de wandeling maar die foto's doen de werkelijkheid echt te kort. Tijdens deze wandeling kwamen we er weer achter dat Eveline een echte bikkel is. Ze had de dag ervoor iets gedaan waardoor ze pijn aan haar been had. Ze begon de wandeling dan ook met pijn en ik wist niet zeker of ze het wel vol ging houden. Maar ze heeft het heel goed gedaan. Ik lag daarentegen een keer flink op mijn snufferd. Ik liep naast Eveline om haar te ondersteunen. Zij liep op de vlonder en ik niet. Een heel glad stukje naast de vlonders, maakte dat ik een smakkerd maakte op die vlonder. Ik had een mooie afdruk van het gaas op mijn arm (het gaas dat er voor zorgt dat je niet uitglijdt op de vlonders). Met Eveline ging het daarna ineens een stuk beter. Als we weer naar Zweden gaan, dan gaan we zeker weer naar dit park en gaan we een nog langere route lopen. 

Na de wandeling zijn we naar een meertje gegaan waar een strandje bij is. De zwemspullen hebben we in de auto liggen dus we kunnen even lekker spetteren en zonnebaden. De kinderen (en Tycho of is dat dubbel op?) gaan zandkastelen bouwen en overgooien met een balletje. Ik lees weer even lekker verder in mijn boek. Vakantie betekent voor mij altijd lekker veel lezen. Deze vakantie heb ik vooral veel gelezen tijdens de autoritten. 

De dag erna maken we weer een wandeling door het park. Een kortere wandeling dan die van de dag ervoor. Deze wandeling is wel mooi, maar niet zo mooi als de langere wandeling van de dag ervoor. We weer lekker veel klauteren en klimmen. 

Daarna gaan we nog even naar het strandje en doen we de laatste boodschappen. We eten die avond de gerookte forel die ik had besteld bij de camping (met frietjes). Het was redelijk frisjes die avond dus we richten onze riante vouwwagen in tot eetkamer. De kinderen vinden het geweldig. We eten met smaak die avond. 

Het lijkt erop dat we geen vuurtje kunnen stoken die avond, omdat er regen voorspelt is. Maar gelukkig is een voorspelling niet altijd waarheid. Dus kunnen we de laatste avond nog lekker een kampvuurtje maken. 

De dag erna gaan we alles inpakken. Droog? Nee alles is zeikesnat. Maar goed dat komt thuis wel weer. We hebben de tijd want we hoeven pas aan het einde van de middag in Göteborg te zijn. Het laatste stuk rijden door Zweden van 236 km. De reis gaat voorspoedig en ik word hoe dichter we bij Göteborg komen, steeds zenuwachtiger. Ja, inderdaad mijn paspoort ligt nog steeds thuis. Ik had al wel gehoord dat een rijbewijs voldoende was, maar toch helemaal gerust was ik nog niet. Eenmaal bij het inchecken geef ik met licht trillende vingers mijn rijbewijs en de identiteitskaarten aan Tycho en hij geeft ze aan de meneer van het inchecken. Niks aan de hand natuurlijk pfieuwwwwww. Ik kom het land nog uit. Hoewel het geen straf was geweest om in Zweden te blijven hihi. 
We moeten nog even een tijdje wachten voordat we kunnen inschepen. Dennis en Sigrid staan een stukje voor ons en vrienden van Sigrid en Dennis sluiten achter ons aan. Iets over vieren mogen we de boot oprijden. Wat een joekel van een boot is het! We pakken onze spullen en gaan op zoek naar onze hut. De kinderen vinden het geweldig. Vooral het feit dat er een tv hangt hihi. 

Na de grondige inspectie van de hut gaan we de rest van de boot ontdekken. We willen natuurlijk buiten kijken en Bastiaan wil vooral weten waar de game ruimte is. Eenmaal op het dek komen we ook de rest tegen. 

Na wat gedronken te hebben, gaan we naar onze hut om even te douchen. Eerst moet ik op zoek naar Bastiaan, want die was met Yannick nog op zoek naar de game room. Drie keer de boot heen en weer gelopen, proberen Sigrid te bellen, appen en smses (geen bereik op de boot), geef ik het op en ga ik douchen. En eenmaal onder douche, komt Bastiaan weer opdagen. Geen game room gevonden, want die hebben ze op deze niet. Jammer de bammer. 
Helemaal fris en fruitig gaan we eten. Een buffet in het restaurant. Met lekkere dingen en minder lekkere dingen. Het was wel echt genieten!

Meteen daarna gaan we terug naar de hut om te slapen. Ik kan de slaap niet heel makkelijk vatten. Ik ben wat misselijk door een volle buik en ik ben bang dat Eveline boven op me gaat vallen of in ieder geval haar deken. Ik draai en ik draai nog even, maar val dan toch in slaap. En dan word je wakker en ben je al bijna in Duitsland. We kunnen nog even ontbijten. Wederom met een heerlijk buffet. Daarna gaan we naar boven en kijken we hoe we langzaam aan Duitsland in varen. 

Je mag op deze boot pas naar de auto als ze helemaal klaar zijn met aanmeren en dat resulteert in lange rijen richting auto. Onze auto stond redelijk voor aan en we kwamen wat later bij de auto dan een heleboel andere mensen. Oeps sorry....kunnen we ook niks aan doen. Om half 10 rijden we van de boot af Het afrijden en zelfs de route door Kiel gaat zonder oponthoud. Op weg naar huis! 
De terugweg verloopt redelijk soepel. Paar files, die we redelijk weten te ontwijken. Met vouwwagen en al gewoon door woonwijken heen crossen, scheelde uiteindelijk toch wel een half uur tot een uur stil staan. En dan ineens zijn we er bijna. Zutphen (daar wonen mijn ouders) staat op de borden. 

Wat is het toch altijd fijn als je weer thuis komt na de vakantie. De luxe van een huis met alles bij de hand, heerlijk. Nadeel is dat dan al het sjouwwerk begint. Alles uit de auto, dakkoffer en vouwwagen. De bergen was die dan ineens ontstaan. Whaaaaaaa, ik wil weer terug!!! Nee hoor geintje. Dat is met een dag of twee al weer grotendeels weggewerkt. 
Onze auto heeft hard gewerkt deze vakantie. Logisch ook dat ik zoveel heb gelezen. We hebben 67 uur in de auto gezeten en 4396 kilometer afgelegd. Wat een top auto! Jammer dat ie dan anderhalve week later gestolen wordt. 

Over twee jaar willen we terug naar Zweden. In ieder geval terug naar Tiveden om daar te gaan wandelen, maar we willen ook wel wat noordelijker Zweden in en misschien ook naar Noorwegen. We kunnen plannetjes gaan smeden. Volgend jaar eerst wandelen in de bergen, dan gaan we naar Oostenrijk. 2018 here we come!

Ik wens iedereen een hele goede jaarwisseling en een 2018 met veel mooie, geniet momentjes. Koester ze! 

Tot de volgende bekentenis!