Doorgaan naar hoofdcontent

Bekentenis 31: op pad met een camper

Hallo ik ben Marleen en ik ben verslaafd aan Frankrijk


Met een camper op vakantie. Toen Tycho mij die optie door appte voor de meivakantie dacht ik JA DOEN! Wat een geweldige ervaring! En dan denk je: wat gaan we dan doen? Waar gaan we heen? Na wat overleggen besluiten we naar Parijs te gaan. Ook willen we naar Normandië. Brussel, Versailles en nog wat andere dingen stonden ook op het lijstje, maar ja we hebben. Maar ja we hebben maar een week. Doen we een andere keer.

De reis begint


Zaterdag 5 mei gaan we op pad. We moeten de camper ophalen in Wilhelminaoord. In het hoge noorden, handig hoor. Nou ja het gaat ook om de reis niet waar. Kunnen we ook zeggen dat we in Wilhelminaoord zijn geweest. Erg mooi stukje Nederland trouwens.
Bij drie broers halen we de camper op. Ze doen met een beetje denken aan "die Ludolfs" van dat televisie programma op Discovery Channel. Alleen dit waren de magere broertjes. Tycho krijgt uitleg over alles en ik pak samen met de kinderen de auto uit. Na een uur zijn we klaar om te vertrekken. Ergens was het plan ontstaan om zoveel mogelijk landen aan te doen. Dus via Duitsland en Luxemburg naar Parijs. Over een een omweg gesproken. Ik had al een beetje gekeken naar de snelste manier om dat te doen. Gelukkig besloot men onderweg om van dat plan af te stappen. Gaat toch best langzaam met zo'n camper. En na al een uur in die herrie (toen waren we weer bij Arnhem) vonden de kinderen en Tycho het toch wel een plan om gewoon via België te gaan. Ik op zoek naar een camperplaats op die route. Lang leve internet!
We kwamen een stukje onder Luik uit bij het stadje Huy. Natuurlijk waren we al weer een keer  fout gereden (je bent in België of je bent het niet).  Het grappige was dat Tycho net daarvoor zei: "Oh ja daar gaan we altijd verkeerd." En hoppa, hij voegt daad bij woord. In Huy ondervinden we hoe makkelijk een camper is. Er zijn camperplaatsen waar je gratis mag staan. Je zet dat ding neer en klaar ben je. Je kan koken, plassen, slapen en je tanden poetsen. Geweldig!
Na het eten wandelen we even het centrum in en eten een ijsje. Mooi stadje Huy!
Bij de camper maken de kinderen zich klaar om te gaan slapen. Tycho en ik drinken nog even wat terwijl we aan de oever van de Maas zitten. Ik houd ervan.
Slapen is niet heel fijn op zo'n drukke plek. De weg zorgt voor een hoop lawaai en ook een stel feestvierende Belgen maken het slapen moeilijk. Deed me denken aan de eerste nacht in Zweden vorig jaar.


Kamperen in Parijs


Na het ontbijt gaan we verder. Op naar Parijs. Maar eerst nog even boodschappen doen. Bij de Delhaize even wat lekkere dingen inslaan voor de lunch. Kleine omleiding zorgt ervoor dat we iets langer van het Belgische land kunnen genieten. Maar voor we het weten zijn we al in Frankrijk. Langzaam aan komen we dichter bij Parijs. Het wordt drukker en de wegen worden breder. De kinderen turen uit de raampjes om te kijken of ze de Eiffeltoren kunnen zien. We blijven net buiten de gevreesde periferique. Langs de Seine rijden we aan de noordwestkant van Parijs. En ineens zie ik 'm; de Eiffeltoren (na ja het puntje). De kinderen letten niet op en zien 'm niet. Helaas. Kans gemist. Morgen maar echt goed bekijken. Dan steken we de Seine over en naderen we de camping. Net te laat zien we de ingang van de camping. Noodstop maken of een scherpe bocht draaien, zit er niet in met zo'n lompe camper. Even door en draaien dan maar. Lekker lomp keren met een camper op een drukke weg, maar ja gewoon op z'n Frans...schijt aan iedereen. En dat ging eigenlijk heel goed. Staan we vervolgens te wachten om de camping op te draaien (duurde even want er was een file voor de receptie van de camping), staat er een opgefokte Fransoos achter ons. Waarom we niet door rijden? Tja uhm dat past niet. We staan trouwens op zo'n speciaal weggetje om de camping op te draaien. Langs de doorgaande weg. Waarom die man achter ons staat snappen we nog steeds niet. Maar goed hij raakt steeds opgefokter en komt naar ons toe... hihi. Veel arm bewegingen later gebaart hij ons iets naar voren te gaan zodat hij er langs kan. Dat lukt. Veel getoeter vanaf de rijbaan. Best lomp zo'n camper. Dit voelt echt als Frankrijk.
Vervolgens begint alles een beetje door te rijden op de camping, sluiten we aan en kunnen we gaan inchecken bij de receptie. Simpele camping maar netjes. En dat midden in Parijs. Fantastisch!!
Handig die camper. Je zet 'm neer en klaar. Na ja even recht zetten dat slaapt wat fijner, stroom aansluiten, stoeltjes en tafeltje neer zetten en een biertje erbij. Dit bevalt wel.
's Avonds lopen we even van de camping af. Bois de Boulogne in. Het Vondelpark of Sonsbeek park (voor de Arnhemmer) in Parijs. En dat is een groot park. Het is zondag en mooi weer, dus er zijn veel mensen in het park. Bbquen, hardlopen en lekker chillen met vrienden/ familie. Het is er super gezellig!
Die avond niet te laat naar bed. Morgen de hele dag door Parijs banjeren. Gelukkig is het midden in Parijs een stuk rustiger dan op ons vorige plekje. Wel een keer een politie auto met sirenes gehoord. Maar ik heb heerlijk geslapen.

Parijs


Met een shuttle bus gaan we vanaf de camping naar metrostation Porte Dauphin. Wij lopen vanaf daar naar de Arc de Triomphe. Weer in Parijs na vijf jaar. En zo leuk om het de kinderen te laten zien. Ze hebben er zin in, maar hebben het vooral warm. Hihi ja die dag zou het 27 graden worden. Na dit stukje lopen en het bezichtigen van de Arc de Triomphe, willen ze vooral de metro zien. Ok we duiken ondergronds de metro in en gaan naar de Eiffeltoren. Eerst naar Trocadero om daarvandaan goed zicht te hebben op het torentje. We proberen er daarna nog dichterbij te komen, maar alles is afgesloten.  Nou dan maar richting de Notre Dame. Eerst langs een supermarkt om wat te eten te kopen en dan op zoek naar een parkje om te picknicken. Het parkje had direct uitzicht op de Notre Dame. Als wij klaar zijn met eten en ons afval in de container gooien, zien we als we weg lopen de man tegenover ons de container open doen om te kijken of er iets te eten in ligt voor hem. "Mama, is dat een zwerver?" De kinderen vinden dit net zo indrukwekkend als de Eiffeltoren. We besluiten de Notre Dame in te gaan ondanks de lange rij. Vorige keer niet gedaan. En dat was wel de moeite waard.
 
De kinderen worden langzaam aan wel moe, maar ze doen het super goed. We besluiten naar Centre Pompidou te lopen. Om daar wat te drinken en te snacken. Het Centre Pompidou is toch een soort van cavia kooi met al die buizen. Vanuit Centre Pompidou gaan we nog een kijkje nemen bij het Louvre. We stappen uit de metro en komen bij een super chique ondergronds winkelcentrum en de ingang van het Louvre. Ik ga daar even naar de wc. Kost me €1,50😲. Maar het is wel de schoonste wc die ik ooit heb gezien en het ruikt er heerlijk. We kijken nog even boven op het plein en dan gaan we met de metro terug. De kinderen zijn moe. Ze hebben het heel goed volgehouden en amper gezeurd of geklaagd. Ik ben trots!
Op de camping gaan we eten bij het restaurant van de camping. Daar werkt een jongen Vincent en die heeft blijkbaar weinig horeca ervaring. Meerdere malen moet hij op het bordje van onze tafel kijken welk tafelnummer we hebben. Hij noteert met pijn en moeite onze drankjes in het digitale apparaatje, waar we uiteindelijk nog een keer km moeten vragen. Hij kijkt voortdurend als een hert die in de koplampen van een auto kijkt en loopt als een kip zonder kop rond. Gelukkig komt er iemand helpen. Deze zwaarlijvige Fransman loopt ook heel hard en zweet als een otter, maar hij zorgt er wel voor dat alle drankjes en borden op de juiste plek komen. De pizza en de frietjes smaken gelukkig prima. De kinderen zijn heerlijk aan het spelen en hebben al vrienden gemaakt. Ze vinden het dan ook niet leuk dat we de dag erna weer verder gaan.

Colleville sur mer


We verlaten Parijs en vertrekken naar Normandië. We hebben alle tijd en gaan nog even uitgebreid winkelen bij een grote Carrefour. Te veel keuze en te veel lekkere dingen. Op een gegeven moment ben ik Tycho kwijt en stuur ik de kinderen op pad om hem te vinden. Tycho duikt ineens weer op en ook de kinderen verschijnen weer. Samen met twee Franse dames. Eveline was tegen iets aan gelopen en heeft een akelige schram op haar boven arm. Een van de vrouwen is van de winkel en ze neem mij en Eveline mee naar boven. Naar de EHBO post. Er worden formulieren gepakt en met gebrekkig Engels proberen ze uit te leggen dat het voor de verzekering is. Maar dan is dat toch weer niet nodig. Ok mij best. Voor zo'n schram lijkt het me ook niet nodig. De wond wordt netjes schoon gemaakt en met een busje spuit de EHBO monsieur (lekker Frans hapje trouwens) er een vloeibare pleister op. Pfffff dan kunnen we gaan. Duurde lang. Snel de laatste boodschappen doen en dan even eten. Ik heb berehonger.
De rest van de reis verloopt prima. We komen aan in Colleville sur mer en nemen onze intrek op de camping. Simpele camping maar met zwembad. De kinderen kunnen niet wachten om te gaan zwemmen.
Die avond gaan we te voet naar het strand. Even de omgeving verkennen. Prachtig mooi wandelingetje. Het is apart dat het zo groen en heuvelachtig is en dan ineens is er zee. Meestal heb je bij zee heel vlak en kaal land. Of met typische zee begroeiing. Op het strand, waar tientallen jaren geleden zoveel levens verloren zijn gegaan, spelen de kinderen met de stenen. Dankzij deze mannen leven wij in vrijheid. Mooi om daar even bij stil te staan.
Daags erna gaan we weer te voet op pad. We wandelen naar het gedenkteken en de begraafplaats. Wat een mooie wandeling! Ik ben denk ik wel en beetje verliefd op Normandië.
Bij het gedenkteken kijken we naar de namen die er allemaal staan. Alle mannen die daar zijn omgekomen. Wat een vreselijk slagveld is dat geweest. Dan gaan we naar de begraafplaats en lopen eerst het bezoekerscentrum binnen. Daar worden we goed gecontroleerd. Tassen scanner, detectie poortje en zakken leegmaken. Geen half werk. Tycho moet zijn zakmes inleveren en dan mogen we verder. 
Nu zien we ook een aantal gezichten bij de namen. Tjonge jonge, wat hebben die mannen of eigenlijk jongens veel over gehad voor de mensen in Europa. Niet dat ze veel keuze hadden denk ik, maar toch. Het is een mooi bezoekerscentrum en een prachtige begraafplaats.
Hierna gaan we picknicken op het strand. We hebben heel veel geluk met het weer. Weinig wind en heel veel zon. De kinderen willen de zee ontdekken en dat betekent schoenen uit en broekspijpen opstropen. Dat resulteert alsnog in natte broeken (vooral Daniël), dus mogen ze de broek uitdoen. Vervolgens gaat ook het shirt uit en spelen ze lekker in de zee. Note to self: neem voortaan handdoeken mee en droge onderbroeken.
Via het strand lopen we weer terug. Als we weer bij het weggetje zijn die richting camping gaat, beseft Eveline dat ze haar telefoon hoesje kwijt is. Ze rent terug naar waar ze stenen aan het hakken waren. Daar ligt niks. Ze is erg verdrietig. Ik zeg tegen Bastiaan dat hij naar Tycho moet lopen om het even te zeggen. Dan belt Tycho mij en ik zeg dat ze maar door moeten lopen naar de camping. Maar goed ook want uiteindelijk lopen Eveline en ik terug naar de plek waar we gepicknickt hebben. Niks gevonden. Eveline is heel erg verdrietig. We lopen terug. Ik blijf speuren. Want wie weet ligt het hoesje nog ergens. Op het laatste stukje zie ik nog een hele mooie schelp liggen. Eveline had de avond ervoor ook zo'n schelp gevonden. Ze pakt de schelp. Ik draai me om en kijk nog een keer om me heen. Et voila, ik zie het hoesje liggen. Eveline is zo blij. Ze vliegt naar me toe en knuffelt me. "Dank je mama dank je mama" zegt ze. Tja daar doe je het voor. De mannen liggen al in het zwembad als we terug komen op de camping. Ook wij trekken onze zwemkleding aan en gaan naar het zwembad.
Die avond eten we een heerlijk stukje lamsvlees van de bbq. Met wat sla en stokbrood! Daar kunnen we wel aan wennen.

Rustig aan naar huis


We besluiten om de dag erna naar Mont Saint Michel te gaan en dan al langzaam richting Nederland te gaan. Etretat lijkt ons heel mooi. We weten alleen niet of het haalbaar is. Met de camper gaat het toch allemaal wat langzamer dan je denkt.
Redelijk op tijd vertrekken we richting Mont Saint Michel. Normaal anderhalf uur rijden, maar wij doen er twee uur over. Maar wel echt de moeite waard. Het is jammer dat het zo vreselijk druk is. En dat vooral de omgeving zo ontzettend toeristisch is. Maar je wil dit een keer gezien hebben. Kost je wel €17 om te parkeren (met de camper). In Mont Saint Michel zelf is het leukste om een beetje de dwars straten te pakken. Veel trappen en smalle steegjes. Heel mooi. Op de hoofdpaden is het zo druk dat je alleen maar schuifelend kan lopen. Terug in de bus voelen we ons ook sardientjes in een blik. 
Tegen 14.00 uur gaan we even eten in de camper en dan gaan we op weg naar Etretat. Toch nog wel weer een eindje rijden. Maar we zien weer hele mooie stukjes van Normandie. Aan het einde van de middag komen we aan in Etretat. Ook daar is het weer heel erg druk. We rijden richting camping en zien dat de camperplaats al helemaal volstaat. Dan zien we de camping en ook daar staat "Complet". Vol! Jammer. Ik had al gezien dat er in het dorp ernaast nog een camping was. Dus zijn we doorgereden. Alleen erg jammer dat we niks van de mooie rotsen hebben gezien. De camping waar we op kwamen te staan was wel heel mooi. Met zwembad, dus de kinderen waren helemaal happy. 
Onderweg hebben we geen boodschappen meer kunnen doen, dus ik ben heel blij dat deze camping ook snacks verkoopt. We halen er wat frietjes en ijsjes. Top! 
We ontbijten nog op de camping en vertrekken dan echt huiswaarts. Via de mooie Normandische weggetjes komen we weer op een snelweg en langzaam aan naderen we België. We besluiten deze lieve schattige kindjes mee te nemen. 
Heel bijzonder aan deze terugreis is dat we niet verkeerd, ik zeg niet verkeerd, rijden in België. Dat komt echt bijna nooit voor. Maar we waren nu ook wel aan de rijkere kant van Belgie, want op de heen weg was het echt slalommen om de kuilen. Echt grote kuilen! Op deze weg kwamen we incidenteel een kuiltje tegen. 
Het plan is om in Breda te stoppen. We hebben al een camping op het oog. Maar ja we hadden er geen rekening mee gehouden dat het Hemelvaart weekend is en dat er een jazz festival is in Breda. Camping zit ram vol. WQe mochten wel op een parkeerplaatsje staan, maar daar hadden we geen zin in. Even verder kijken of er iets anders in de buurt zit. Een mini camping. Maar laten we eerst even bellen. Ook daar is het goed druk, maar we hebben op de camperplaats (parkeerplaats) een mooi plekje. Met stroom en we mogen ook gerust op het veld gaan zitten om te bbquen. Wat een top vent! Boertje die een camping heeft en niet meer boer is. Maar zo gastvrij en echt geïnteresseerd. Hij laat ons alles zien en regelt wat spullen om jeu de boule te spelen. Echt super! Een aanrader. 
Volgens mij is dit de nacht dat we het lekkerste hebben geslapen. Alleen jammer dat we wekker moesten zetten. We moeten namelijk op tijd vertrekken om op tijd in Wilhelminaoord aan te komen. Voor het eerst in de vakantie zit ik tijdens het rijden achter bij de kinderen. We spelen een potje Boonanza. De tijd gaat best snel als je ondertussen een spelletje aan het spelen bent. Nog een voordeel van de camper. 
Tegen kwart over 11 komen we in Wilhelminaoord aan. De broers hadden ons nog niet terug verwacht. Wij dachten dat de camper om 12 uur weer helemaal schoon en leeg afgeleverd moest worden.
Maar zo'n vakantie is wel vermoeiend. Op de terugweg in onze eigen auto liggen de kindjes lekker even een dutje te doen. 
En dan hebben we alle zooi weer thuis. Opruimen, wassen, boodschappen doen en al dat soort dingen. Meteen weer vakantie nodig.

We hebben heel erg genoten van deze fantastische vakantie. Een camper bevalt ons erg goed. Normandië is geweldig! En Parijs is Parijs. Plekker waar we zeker weer gaan terugkeren. En wie weet een keer met een camper door Zweden crossen. Lijkt ons ideaal! 

Tot de volgende bekentenis! 


Reacties

Populaire posts van deze blog

Bekentenis 7: ja en ik ben ook sportverslaafd

Hallo ik ben Marleen en ik ben naast bakverslaafd ook sportverslaafd Tja het is echt geen combinatie, dat heb ik al wel eens eerder gezegd. Bakverslaafd en sportverslaafd. Ach aan de andere kant geeft me het vele sporten ook wel weer de mogelijkheid om lekkere dingen te eten. En om heel eerlijk te zijn zo veel hele slechte dingen eet ik nou ook weer niet. Ik neem jullie mee in mijn week en dan niet net als voorgaande keren alleen maar eten, maar ook mijn sportmomenten.  Maandag 1 mei Vroeg op moeten staan, omdat mijn oppaskindjes al om 6.30 uur kwamen. Ergens ook wel lekker, want heb je een lekkere lange dag. Kan je van alles doen. Niet dat er iets van komt met al die kinderen in huis. Het was ook een hele druilerige dag. De kinderen kwamen niet veel verder dan op de bank hangen en elkaar lastig vallen. Momenteel hun favoriete hobby: boven op elkaar duiken, beetje stoeien, kietelen enzo totdat er iemand begint te huilen. En ja ik sta daar ook als een betuttelende moeder bij

Bekentenis

Hallo, ik ben Marleen en ik ben bakverslaafd Ik ben een doodnormale vrouw van 36 jaar. Ik ben getrouwd, moeder van drie kinderen, gastouder en sportdocent. Ik kan niet stoppen met bakken. Het liefst bak ik elke dag. Niet goed voor de lijn en de portemonnee. Maar goed het is nu eenmaal zo en ik moet er mee leren leven. Daarom dacht ik waarom dan niet andere mensen mee laten genieten. Samen is alles leuker vandaar mijn blog. Ik wil graag mijn bak- en kook avonturen met jullie delen. Wellicht kan ik jullie inspireren om ook lekker te gaan koken. Sinds ongeveer een jaar heb ik me voorgenomen om zo min mogelijk uit pakjes te koken en te bakken zodat ik beter weet wat er allemaal in mijn eten zit. Puurder koken noem je het zo? Ik weet het niet en wil mezelf ook geen gezondheidsfreak noemen (behalve het sporten dan). Maar mijn motto is wel "Wees lief voor jezelf". Lekker en gezond eten en voldoende bewegen zijn daarbij heel belangrijk. En af en toe mag je jezelf ook wel even le

Bekentenis 8: warme broodjes

Hallo ik ben Marleen en ik ben bakverslaafd De reactie die ik de laatste tijd vaak krijg van mensen, naar aanleiding van mijn blog, is: waar haal je de tijd vandaan? Tja ik deel mijn dagen efficiënt in en zit niet vaak stil, maar ik begin nu ook wel een tekort aan tijd te krijgen. Ik wil zo veel doen, maar lang niet alles lukt. Dus prioriteiten stellen. Nu was ik deze week druk met de taarten van Saar en heb ik ongeveer 40 uur gewerkt. Het poetsen in huis is een beetje stil komen te liggen, dus heb ik me voor genomen om aankomende week weer even iets meer te poetsen (heb ik niet altijd zin in).  Ik had deze week wel een uitdaging. Een vlinder taart maken en dan het liefst zonder marsepein. Nu was dat onmogelijk maar met zo min mogelijk marsepein en fondant. Dit was mijn voorbeeld. En er was nog een grote uitdaging namelijk de vlinders op de ijzerdraadjes. Leuk! Een uitdaging! Maandag 8 mei Ik ben dol op bananenbrood (of bananencake) en probeer veel verschillende recepten