Doorgaan naar hoofdcontent

Bekentenis 35: I love Oostenrijk

Hallo ik ben Marleen en ik ben verslaafd aan Oostenrijk

Wat een fantastisch land is Oostenrijk! Prachtige natuur, vriendelijke mensen, super gave bergen en een heerlijk klimaat. Terwijl heel Nederland klaagde over de woestijn temperaturen in Nederland, hadden wij in Oostenrijk heerlijke temperaturen. Met zo af en toe een bui zodat alles lekker groen blijft. Ook alles is er netjes en goed geregeld. En wat ik zo geweldig vind zijn al die bloembakken vol met prachtige bloemen! En natuurlijk de prachtige wilde bloemen in de bergen. 
Ik zal jullie in drie delen meenemen in onze bergachtige reis.  

Zaterdag 14 juli (zwarte zaterdag) 


Vroeg, heel vroeg gaat de wekker. 5:15 uur. Maar ja als je op vakantie gaat maakt dat niet uit. Even snel onder de douche. Ik zie op de badkamer paracetamol liggen. Oh oh dan zal Tycho zich niet zo goed voelen. Ik stap onder de douche en allemaal ramp scenario's spelen zich af in mijn hoofd. Stel hij kan niet rijden, hij is zo ziek dat we niet kunnen gaan....whaaaaa. Misschien valt het mee. Tycho is een bikkel, een man, maar een bikkel. Als ik mijn tanden poets komt hij de badkamer binnen. Ik schat meteen in: hoe beroerd is hij. Het lijkt me mee te vallen. Alleen zodra hij onder de douche uitkomt zit hij lijkbleek. "Ik voel me zo af en toe heel misselijk." Ja dat zie ik. Oh jee...toch erger dat ik dacht. "Heb je al gespuugd?" Nee dat niet. Okee. Ik loop naar de slaapkamer om me aan te kleden en op dat moment wordt er toch wat uitgewerkt boven de wc. Hopelijk lucht het op. "Kun je wel auto rijden?" vraag ik. "Ja, ik heb net gespuugd. Dus het kan." Ik ben nog niet helemaal gerust. Maar ja we willen toch op vakantie. Kindjes wakker maken dan maar. Daniël stuitert meteen zijn bed uit. Eveline en Bastiaan komen iets langzamer op gang. Ik ontferm me over de belangrijkste taak. De thermoskan vullen met koffie! En boterhammen smeren. Alle laatste kleine dingen worden gepakt. De hele kofferbak is nog leeg dus dat is makkelijk inpakken. Eerst maar de koelkast en dan de rest. Om 6:11 uur rijden we weg. Eerste stop in Duitsland op camping Donautal. Ruim 700 kilometer rijden. We schatten in er rond 16.00 uur te zijn. Tegen half negen stoppen we om te plassen. Tycho geeft mij de autosleutel en zegt rijd jij maar even. Huh? Wat? Tycho wil eigenlijk altijd zelf rijden. Hij verveelt zich vreselijk als hij niet rijdt. En dat rijdt niet fijn kan ik je zeggen. Maar goed hij wilde even slapen of dat althans proberen. Nou ik rijd wel. Geen punt. Ik vind het daarentegen wel saai om te rijden. Cruise aan, automaat (dus je hoeft niet te schakelen), stukken redelijk rustige snelweg en je mag niet harder dan 80 (lees: 100 km per uur). Het leuke is je rijdt op de Duitse snelweg en dan komen er af en toe hele mooie auto's heel hard voorbij. En als je rijdt heb je daar net wat meer oog voor. 

We gaan rond 13 uur ergens stoppen om te lunchen. En wat me opvalt (ook al bij de vorige stop) is de enorme troep die mensen achter laten. Die parkeerplaatsen zijn een halve vuilstort. Ik kan er niet bij met mijn hoofd dat mensen dit doen. Je bewaart je afval toch en gooit dat in een prullenbak. Of is dat zo vorige eeuw? Nou wil ik niet stereotyperen ofzo maar het zijn wel altijd een bepaald soort mensen. Rijden veelal Mercedes of BMW, lopen op hele lelijke slippers, Crocs of sloffen en wegen vaak een paar kilo's te veel. Dat loopje naar de prullenbak zal ze juist goed doen. Maar goed....ik moet me er maar niet te druk om maken. Maar het liefst wil ik al troep oprapen en bij die mensen in huis dumpen. Grrrrrr.....*bloeddruk stijgt* *adem in, adem uit*. 
In Duitsland zijn ze dol op wegwerkzaamheden (baustelle). Om de paar kilometer rijd je weer een nieuwe baustelle in. Met de bijbehorende files. We hebben files ontweken door om te rijden. Daardoor hebben we wat extra kilometers gemaakt. Op 100 km voor de eerste stop zijn de kinderen er wel klaar mee. Wij ook, maar ja we moeten nog even. Volgende keer misschien niet al een camping boeken, maar gewoon op de bonnevooi gaan. Kan je stoppen wanneer je wil. 

Net iets voor zessen komen we aan. Nog net geen 12 uur onderweg geweest. Als een geoliede machine zetten we de vouwwagen en het kleine tentje van de kinderen op, blazen we de luchtbedden op en rollen we de slaapzakken uit. Hè hè tijd voor een drankje. De kinderen ontdekken de camping en spelen lekker. Ik had gisteren al de spinaziesaus gemaakt voor de pasta met spinazie. Dus vandaag alleen een water koken voor de pasta en de saus opwarmen. Mmmmm heerlijk camping maaltje. 
Na het eten lopen we even naar de Donau. De kids stuiteren alle kanten op. Even energie kwijt raken. Mooi hoor daar aan de Donau. Veel mensen die daar met tentjes, camper, auto staan met een kampvuurtje en lekker chillen (of vissen). 
Weer terug op de camping even lekker douchen. De douche was een soort Kärcher hogedrukreiniger. Schoon werd je wel, heel comfortabel douchen was het niet. De temperatuur was prima en mijn haren uitspoelen ging goed. Dat is het belangrijkste. Mijn, met airmiles gespaarde, föhn is ook mee. Zo fijn! Met redelijk droge haren is het minder fris op mijn hoofd. Vorig jaar had ik zo'n reis föhn mee en dat duurde eindeloos voordat mijn haar een beetje droog was. Nog even een drankje en dan lekker ons bedje in. 

Zondag 15 juli

Ik heb best lekker geslapen! Keertje wakker van Daniel die uit zijn bed was gevallen. "Mama ik ben uit bed gevallen." hoor ik hem zwggen. Ik zeg: "Ga maar weer op bed liggen!" En dat doet hij. "Ik kan mijn kussen niet vinden," zegt hij. "Doe je lampje even aan," zeg ik. En we slapen verder. Om half zeven word ik wakker van de achterburen die de wieltjes van hun caravans indraaien en vertrekken. Slapen lukt niet meer. Om zeven uur sta ik op, ga ik plassen en kleed me aan. Ik besluit alvast koffie te zetten, de tafel te dekken, al wat dingen op te ruimen enzo. Om half acht gaat de wekker en maak ik iedereen wakker. Wederom een geoliede machine die alles weer invouwt, oprolt en opruimt. We ontbijten even relaxed, dan tanden poetsen en de afwas doen. De kinderen helpen super goed mee met het afbreken van de tent. Nog voor 9 uur zijn we klaar en rijden we weg. Wauw! We worden er goed in. 
De reis naar Wenen, nou ja een voorstadje Klosterneuburg, verloopt soepel. We zijn er sneller dan we verwachten. Leuke camping, wel kleine plekjes. Dus het is een beetje proppen met onze vouwwagen, tent en auto. En nu hebben we alleen het basisdeel van de vouwwagen opstaan. Niet eens de voortent of de luifel. Dat had echt serieus niet gepast! Maar verder heel netjes met schone wc's en goede douches. 
We willen die middag even naar het strandje aan de Donau. Tien minuten lopen stond op de website van de camping. Na tien minuten kwamen we bij het strandbad, maar dat was een of ander zwemparadijs. En daar moesten we voor betalen. Nee dat doen we niet, maar we willen wel naar een strandje. Google maps laat zien dat er wel een strandje is. Maar dan moeten we nog een stukje lopen. De weg ernaartoe was door een soort afgezet vakantie park. Maar er liepen meer mensen doorheen. Okee dan gaan we ook even kijken. En ja hoor na een hele lange tocht vinden we een strandje. Even lekker plonzen in het water. Alleen dit water komt recht uit de bergen en is ijzig koud. Het dompelbad van de sauna is er niks bij. Verder heerlijk plekje met veel Oostenrijkse mensen. Genoeg te kijken en te luisteren (best lastig dat Oostenrijks). Op de terugweg vinden we een snellere weg naar de camping. We gaan op de camping lekker eten, afwassen en douchen. Het was een heerlijke dag. 
Maandag 16 juli

Prima geslapen. Alleen om 7 uur beginnen de kerk klokken van het klooster te luiden. Fijn hoor! Daarna dommelen we nog een beetje en dan lekker rustig aan gaan we ontbijten. Ik.maak de koffie klaar en terwijl ik mijn fluitketel vastpak, glijdt hij uit mijn handen. Een deel van het kokende water komt op mijn rechterbeen. Auw, auw, auw roep ik. Tycho zegt meteen onder het koude water. Ja dat is waar: water, de rest komt later. Ik sta een tijd bij het kraantje te koelen. Sta er niet heel makkelijk maar ik blijf zo lang mogelijk koelen, daarna brandt het nog steeds. Tycho maakt even een doek voor me nat zodat ik tijdens het ontbijt ook nog even kan koelen. Het blijft nog een tijdje branden en in de zon staat is zeer vervelend. 
Na het ontbijt vertrekken we naar Wenen. Net buiten de camping zit het station en we kunnen zo instappen in de trein naar Wenen. Eerst worstelen we even met het automaat om de juiste kaartjes er uit te halen. Na ja vooral Tycho heeft er moeite mee. We moeten namelijk voor ons dagkaarten hebben voor heel Wenen en door de kinderen alleen een enkele reis naar Wenen (nee we laten ze daar niet achter). Maar in Wenen reizen ze gratis en je kan alleen enkele reizen kopen. Het lukt gelukkig! In de trein en later in de metro. 
Op weg naar het paleis van keizerin Elizabeth oftewel Sisi. Wauw wat mooi! En groot! Vooral heel groot. We lopen om het paleis heen in het park. Natuurlijk staan we wel even op het bordes om te zwaaien naar ons volk. Mijn grote hoepel jurk had ik niet aangedaan vandaag. Leek me makkelijker. 
Daarna gaan we weer naar de metro, maar eerst even naar de winkel voor picknickspullen. Vanuit de metro lopen we naar het stadspark en daar eten we wat. Ook hier in het park loopt een zwerver. Dat vinden de kinderen wel het meest indrukwekkend. Daniël zegt heel stellig: "Ik word nooit een zwerver." Goed zo jongen! 
Dan gaan we op zoek naar het Hundertwasserhaus. In Wenen staan een heleboel hele statige grote gebouwen. Prachtig hoor. Maar ook wel een beetje saai. Dus dan is dit kleurrijke, begroeide gebouw wel fantastisch om te zien. 
Nog één ding die ik wel graag wil zien is de Spaanse rijschool. Dus daar gaan we nog even naar toe. Je ziet er eigenlijk heel weinig van. Maar de omgeving daar is ook wel prachtig. Heel veel musea, oude gebouwen, pleinen en standbeelden. De koek bij de kinderen is behoorlijk op. Ze zijn moe en hebben het warm. We gaan terug naar de camping. Met metro en dan weer de trein. Nog even een boodschapje in Wenen gedaan zodat we 's avonds lekker kunnen eten. Pfffff terug op de camping zijn we allemaal moe. Even chillen, kinderen gaan nog spelen in de speeltuin, behalve Bastiaan. Hij is moe en hangerig. Hij zit even bij ons en kletst wat. Dan gaat het grote pannenkoeken bakken beginnen. Tycho wil dat op zijn brandertje doen. Ik vind dat maar onhandig. Ik maak voor ons salade (ben niet dol pannenkoeken) en neem zelf een tortilla die over was van gisteren. Beetje kaas er tussen en even grillen en je hebt een quesadilla. Ook lekker. Na het afwassen even douchen en dan me laten inmaken door Eveline met memory en met pesten. Ze is te goed in spelletjes. Dan is de dag al weer voorbij. We drinken een afzakkertje en gaan naar bed. 

Dinsdag 17 juli 
Vandaag een chill dag. Niet te veel doen. We lopen even Klosterneuburg in om daar naar de bakkerij te gaan. De broodjes op de camping zijn niet supervers. We ontbijten rustig aan en deze keer laat ik het fluitketeltje niet vallen. Na het ontbijt gaan we boodschappen doen. Dat is echt nodig want bijna alles is op. Het leuke van een supermarkt in het buitenland zijn al die typische etenswaren uit dat land. Ik wil altijd wel van alles wat proeven. We zijn nog even in Oostenrijk dus dat zal wel gaan lukken (deels).Dan gaan we even site seeing met de auto. Mooi slingerweggetje de berg op. Af en toe een mooi uitzicht op Klosterneuburg. 
De kinderen hebben geen zin om een stukje te wandelen. Dus even snel kijken en weer verder. Helaas. Ze willen graag gaan zwemmen. Dan maar naar de camping, even wat lunchen en dan op naar de Donau. Langzaam aan begint het te betrekken. Donkere wolken komen onze kant op. Toch willen de kinderen graag zwemmen. Okee dan hopen we er het beste van. Onderweg hebben we al wat druppels, maar het valt mee. Eenmaal op het strand zijn we bijna de enige. De kids duiken het water in en ik installeer me om even lekker te lezen. Helaas er komen meer druppels. Steeds meer. We duiken onder bomen om te schuilen. Voelt een beetje tropisch aan. En terwijl ik zit te schuilen, zijn de kinderen geulen aan het graven. Ik voel me net als een lid van expeditie Robinson. Hihi.
Langzaam aan wordt alles nat en besluiten we terug te gaan. Als we terug lopen besluit het grootste kind (Tycho) af te dalen naar het riviertje de Au. Daar is een klein eilandje van grind en dat moet natuurlijk ontdekt worden. En als een kind over de dam is, dan volgt de rest. Ze gaan aan de slag met boomstammen. Een kant afsluiten zodat de andere kant harder gaat stromen. Blijft een mannen ding denk ik. Op de camping bekijken weer schade van de regenbui. Eigenlijk niks aan de hand. Alleen een bakje in de la van mijn keuken is helemaal vol gelopen. Laagste punt was de wasbak en die zit met de afvoer precies boven dat bakje. Het leukste van op de camping staan is altijd nieuwe mensen zien aan komen. Plekje bepalen, caravan of tent gaan neerzetten. We krijgen nieuwe buren en die hebben een best grote caravan (vinden wij al snel;-)). Ze willen de caravan dwars zetten, maar dat gaat echt niet lukken. Dus dan in de lengte. Handig hoor zo'n mover. Ze zetten de achterkant naar ons toe, strak tegen de boom. Maar hij staat scheef, een stukje op onze plek. Ons maakt het niet uit. Maar na wat overleggen besluiten ze toch dat de caravan andersom moet komen te staan. Heen en weer manoeuvreren op deze kleine plaatsen met bomen, auto's en andere obstakels is lastig. Maar het lukt ze. Gelukkig hebben deze mensen humor. Lekker bbquen 's avonds met vals speel spareribs zoals Tycho dat noemt. Spareribs die al voorgegaard zijn. En nog gehakstaafjes. Worstjes zonder vel. Wat sla, broodje en appelmoes. En als toetje marshmallows tussen koekjes. Iets wat we vorig jaar in Zweden geleerd hebben. Mmmmm jammie. 

Woensdag 18 juli 
We gaan weer een stukje verder. We hebben besloten om het stuk naar het stubaital niet in een keer te doen. Ergens rondom de Mondsee willen we stoppen. Dus alles weer opbreken. De kids helpen redelijk mee. Ze weten nu wel redelijk wat ze moeten doen. Ik ga met Daniel nog even naar de spar in het dorp en als we terugkomen is er al veel gedaan. We ontbijten, wassen af, poetsen de tanden en klappen de vouwwagen dicht. Hoppa dat ging vlot. Nog voor tien uur vertrekken we. Lekker vlotjes rijden we richting Mondsee. Tijdens de picknick bepalen we waar we gaan overnachten. Unaniem kiezen we voor camping seestern. Ook dat verliep vlotjes. Nog een kleine stukje rijden en dan komen we bij de Mondsee. Wauw wat een gaaf meertje zo tussen de bergen. De kleur van de het meertje is een aparte kleur blauw. Prachtig. Bij een mini camping stoppen we. Maar helaas daar is geen plek. Jammer. Nou dan gaan we door naar de andere kant van het meer. Austria camp, maar ook daar is het vol. Het ging ook allemaal te soepel vandaag. Nog een camping proberen. Maar die bellen we eerst even. Ik ben blij dat Tycho goed Duits kan praten. We zouden er zo moeten zijn. Tycho stelt de navigatie in. "Oh het is een stukje de berg op," zegt hij. Huh maar je zou daar moeten kunnen zwemmen. Nou ja misschien kan dat ook. Maar als we eenmaal daar zijn, geen camping. Ik check Tycho zijn navigatie en zie dat hij de verkeerde camping Gries plomberg had gevonden. Ik neem het navigeren over en loods ons zonder problemen naar de camping. Een camping aan het meer met heel veel vaste plekken. En de losse plekken zijn niet afgekaderd. We moeten maar daar bij die caravan gaan staan. Prima! 
Het is een prima camping, maar wel met van die regels die ik altijd een beetje jammer vind. Zoals douches zijn gesloten tussen 10.00 en 17.00 uur. Waarom? Even dicht om te poetsen ok, maar zo'n lange tijd dicht houden. En de stroomkast moet opgemaakt worden door een van de mensen van de camping. Waarom? Een stekker er in stoppen lukt ons ook wel hoor. En pinnen alleen vanaf €100. Waarom???? Tja need I say more. Beetje jammer. We installeren ons en de kinderen zijn met een poep en scheet omgekleed om te gaan zwemmen. Wij volgen ook snel. Heerlijk plekje zo aan het meer. Iets minder koud water dan in de Donau. Even lekker chillen en plonzen. Totdat Daniel bijna is veranderd in een ijsblokje. 
We eten en drinken even wat bij de vouwwagen. Dan willen de kids weer zwemmen. Ik ga even douchen en daarna ga ik het eten maken. Daniël helpt met snijden en dan gaat Bastiaan ook helpen. En ja dan wil Eveline ook. Maar alles is al bijna klaar. Ja en dan is het huis of in dit geval de tent te klein. Stampvoetend loopt ze naar haar tent. Boze geluiden blijven er uit komen. Pfffff ze heeft zo'n dag vandaag. Gelukkig komt het na het eten weer goed. Ze helpt fantastisch goed met afwassen. Kinderen.....grrrrrr. Het is hier 's avonds wat koeler dan in de stad, maar wel fijn om gewoon gras onder voeten te hebben. Wel lekker om nu weer heerlijk diep in mijn slaapzak te duiken. We staan een beetje schuin en dat is te merken. Vooral 's nachts als Daniel tot twee keer toe zijn bed uit rolt. Nu ligt hij wel in de kratten die nog in het gangpad staan. Wakker worden ervan doet hij niet. Het is dat ik de zakken chips onder hem hoor kraken. 

Donderdag 19 juli
Deze ochtend verloopt wat minder soepel dan de ochtend hiervoor. Ik ben zelf ook niet helemaal ik mijn hum. Alles valt uit mijn handen en ik heb heel weinig geduld. Ik denk dat Eveline haar bui aan mij heeft doorgegeven. Het lukt ook deze keer weer binnen een schappelijke tijd. Nog even een boodschap gedaan en om 10 uur rijden we uit Mondsee weg. Onderweg picknicken we en de bergen begonnen nu al echt bergen te worden. Nog maar een dik half uur rijden en dan zijn we er. Wauw wat begint het uitzicht prachtig te worden. We genieten er nu al van. Dan zijn we bij het stubaital en aan het einde van het dal zie je de gletsjer liggen. Super gaaf! 
We rijden naar onze camping en zien dat ze een siësta houden van 11.00 tot 16.00. Ok even het dorpje in lopen. Naar de lokale VVV. Op zoek naar wandelroutes. Het meisje vertelt ons dolenthousiast over alles wat we kunnen doen. Die kleine week is veel.te kort. We kunnen onze dagen helemaal vol proppen met wandelingen, op en neer op de gondelbanen, naar de ijsgrot op de gletsjer. En ga zo maar door. Je betaalt ook overal wel flink voor. Maar wel interessant om een kaart te kopen waar je alle gondelbanen enzo gratis in kan. Ook bus vervoer is gratis en naar een zwembad iets verderop. Daar hadden de kinderen wel oren naar.
Als we dan ons kampementje weer hebben staan, gaan we even een bezoekje brengen aan de waterval. Even we stukje met de auto en dan zijn we op de parkeerplaats. Vanaf daar nog een stukje lopen. Maar dat is de moeite waard. Wat een fantastische waterval is dat. Super mooi! Er is nog een pad langs de waterval omhoog. Naar een uitzichtspunt. Dat willen we wel even proberen. Leuke wandeling, die een beetje derde denken aan de wandelingen van Zweden vorig jaar. Veel aangelegde trappetjes, nou ja palen met  planken. Het liep prima, maar je moet goed blijven opletten. Vooral naar beneden. Bastiaan vond dit toch wel erg eng. Hij lijkt op zijn opa. 
Terug bij de parkeerplaats komen we erachter dat we eigenlijk hadden moeten betalen voor het parkeren daar. Oeps! Ja ze verdienen echt overal geld aan hier. Op de weg terug van de waterval naar de camping stoppen we bij een speelplaats voor de kinderen waar ze ook kunnen zwemmen. Helemaal te gek. Even lekker spelen en dan door naar de camping. BBQ time. We hadden lekkere vleesjes meegenomen en een courgette en een aubergine om te grillen. Mmmm top maaltijd. Daarna de vervelende dingen doen. Afwassen en zo. Ik ga als een speer en op het laatste komt Bastiaan nog even binnenlopen (hij moest even douchen) om te helpen. Mijn schatje! Daarna duik ik nog even onder de douche en dan is het tijd om lekker te gaan slapen.

Vrijdag 20 juliTijd om de bergen in te gaan. Na het ontbijt pakken we onze tasjes in met de benodigdheden. Nog even langs de VVV om een super Sommer card te halen. Daarmee heb je vrije toegang tot alle kabelbanen en nog een paar dingen. We pakken de kabelbaan naar boven. Halverwege de berg ongeveer stappen we uit. Daar heb je een heel veld met paragliders. Om de zoveel minuten rent er een naar beneden, vangt wind en zweeft sierlijk richting dal. Oh wauw wat mooi! Dat wil ik ook nog wel eens doen. 
Boven op de Elfer bedenk ik me ineens dat het wel heel toevallig is, elf jaar getrouwd en dan op de Elfer. We maken een een rondwandeling rond de berg van ongeveer anderhalf uur. Met even een kleine picknick op ruim de helft. Bij de Elferhutte. Daarna is het nog een klein stukje terug. Weer met de kabelbaan terug. 
Op de camping even tot rust komen en afkoelen. Er ontstaan steeds meer wolken. We lopen 's middags nog even Neustift in. Dorpje van niks met vooral veel hotels en restaurants. Dan beginnen er ineens dikke druppels te ontstaan. Hè bah. Na ja even afkoelen is wel lekker. Helaas gaat het steeds meer en harder regenen. Ik vind nog een stuk zeil om nu ook de andere kant van de luifel dicht te maken. De kant van het keukentje hadden we al dicht gemaakt. Dat hadden we vorig jaar al geleerd. Anders regent het keukentje de hele tijd nat. Nu hebben we een aardig regendicht luifeltje. Top! De BBQ gaat aan alleen is dat met die druppels wel lastig. Maar ook dat kan Tycho! We schuiven de tafel dichtbij de vouwwagen en de BBQ net iets onder de luifel. En we kunnen gewoon lekker bbquen. Nog even lekker douchen en dan naar bed. Morgen gaan we weer lekker wandelen.

Zaterdag 21 juli 
Deze dag begint met laaghangende  wolken en af en toe wat druppels. Maar het valt mee. We dachten dat het meer zou gaan regenen. Dus  vandaag gaan bij de Schlick2000 omhoog met de Kreuzjoch bahn. Deze kabelbaan heeft een tussenstation en een eindstation. Wij willen natuurlijk helemaal naar boven. Tijdens de rit omhoog zien we net voor het tussenstation een hele mooie boomhut. Dat onthouden we even. Langzaam klimmen we steeds hoger. En dan komt ook het eindstation in zicht. Eenmaal boven gaan de regenjassen aan. Het is niet helemaal droog. De wolken hangen rond de bergen. We kiezen een route uit om te lopen. Maar eerst natuurlijk even naar de top. Naar het Gipfelkreuz. We gaan verder op het panorama pad. Jammer dat het zo bewolkt is, maar alsnog erg mooi. Best pittige stukjes maar wel te doen. 
Na de wandeling van ongeveer twee uur gaan we even wat drinken in het restaurant. Daar ziet Tycho kaiserschmarren op de kaart staan en we bestellen een portie voor iedereen. Mmmmm daar hebben we wel zin in. We moeten er even op wachten, maar als het dan klaar is is het smullen geblazen. De porties die we krijgen zijn best wel heel groot. De kinderen krijgen het bij lange na niet op. De vriendelijke serveerster ziet dit en vraagt of ze het in moet pakken om mee  te nemen. Nou top dat eten we dan op de camping wel op. 
We lopen nog even naar het panorama uitzichtspunt. Wederom jammer dat het bewolkt was, maar alsnog prachtig. Langs het pad zijn allemaal bankjes daar moet natuurlijk even op gezeten worden. Deze springt er wel uit.
We gaan terug met de kabelbaan, maar stappen halverwege uit. Even kijken bij die boomhut. Dan zien we dat er een hele route is met boomhutten. Dat lijkt interessant. We besluiten die route te pakken en naar beneden te lopen. Fantastisch mooie boomhutten waar de kinderen even kunnen spelen. En nog een paar dingen in aanbouw. Ziet er super goed uit. Dan zij we bij de laatste boomhut en moeten we nog een stukje terug lopen naar de auto. En dat is een pittig stuk. Maar goed we zetten door. Dan lekker in de auto naar de camping. Voetjes omhoog. We eten die avond de overgebleven kaiserschmarren met nog een gekookt ei, wat rauwkost, boterhammetjes die over waren. Lekker makkelijk! Dan douchen en lekker slapen. 

Dit was de eerste week van onze vakantie. Wat is heerlijk om nog een keer te genieten van Oostenrijk door naar de foto's te kijken en mijn reisverslag te schrijven. Ik hoop dat jullie het ook leuk vinden om het te lezen. Volgende week deel 2. Met nog meer bergavonturen, een sneeuwballengevecht en avonturen op een luchtbed ;-).






Reacties

Populaire posts van deze blog

Bekentenis 7: ja en ik ben ook sportverslaafd

Hallo ik ben Marleen en ik ben naast bakverslaafd ook sportverslaafd Tja het is echt geen combinatie, dat heb ik al wel eens eerder gezegd. Bakverslaafd en sportverslaafd. Ach aan de andere kant geeft me het vele sporten ook wel weer de mogelijkheid om lekkere dingen te eten. En om heel eerlijk te zijn zo veel hele slechte dingen eet ik nou ook weer niet. Ik neem jullie mee in mijn week en dan niet net als voorgaande keren alleen maar eten, maar ook mijn sportmomenten.  Maandag 1 mei Vroeg op moeten staan, omdat mijn oppaskindjes al om 6.30 uur kwamen. Ergens ook wel lekker, want heb je een lekkere lange dag. Kan je van alles doen. Niet dat er iets van komt met al die kinderen in huis. Het was ook een hele druilerige dag. De kinderen kwamen niet veel verder dan op de bank hangen en elkaar lastig vallen. Momenteel hun favoriete hobby: boven op elkaar duiken, beetje stoeien, kietelen enzo totdat er iemand begint te huilen. En ja ik sta daar ook als een betuttelende moeder bij

Bekentenis

Hallo, ik ben Marleen en ik ben bakverslaafd Ik ben een doodnormale vrouw van 36 jaar. Ik ben getrouwd, moeder van drie kinderen, gastouder en sportdocent. Ik kan niet stoppen met bakken. Het liefst bak ik elke dag. Niet goed voor de lijn en de portemonnee. Maar goed het is nu eenmaal zo en ik moet er mee leren leven. Daarom dacht ik waarom dan niet andere mensen mee laten genieten. Samen is alles leuker vandaar mijn blog. Ik wil graag mijn bak- en kook avonturen met jullie delen. Wellicht kan ik jullie inspireren om ook lekker te gaan koken. Sinds ongeveer een jaar heb ik me voorgenomen om zo min mogelijk uit pakjes te koken en te bakken zodat ik beter weet wat er allemaal in mijn eten zit. Puurder koken noem je het zo? Ik weet het niet en wil mezelf ook geen gezondheidsfreak noemen (behalve het sporten dan). Maar mijn motto is wel "Wees lief voor jezelf". Lekker en gezond eten en voldoende bewegen zijn daarbij heel belangrijk. En af en toe mag je jezelf ook wel even le

Bekentenis 8: warme broodjes

Hallo ik ben Marleen en ik ben bakverslaafd De reactie die ik de laatste tijd vaak krijg van mensen, naar aanleiding van mijn blog, is: waar haal je de tijd vandaan? Tja ik deel mijn dagen efficiënt in en zit niet vaak stil, maar ik begin nu ook wel een tekort aan tijd te krijgen. Ik wil zo veel doen, maar lang niet alles lukt. Dus prioriteiten stellen. Nu was ik deze week druk met de taarten van Saar en heb ik ongeveer 40 uur gewerkt. Het poetsen in huis is een beetje stil komen te liggen, dus heb ik me voor genomen om aankomende week weer even iets meer te poetsen (heb ik niet altijd zin in).  Ik had deze week wel een uitdaging. Een vlinder taart maken en dan het liefst zonder marsepein. Nu was dat onmogelijk maar met zo min mogelijk marsepein en fondant. Dit was mijn voorbeeld. En er was nog een grote uitdaging namelijk de vlinders op de ijzerdraadjes. Leuk! Een uitdaging! Maandag 8 mei Ik ben dol op bananenbrood (of bananencake) en probeer veel verschillende recepten