Bekentenis 26: het geheim van slanke mensen

Hallo allemaal ik ben Marleen en ik ben verslaafd aan bewust eten

Momenteel ben ik het boek "Het geheim van slanke mensen" aan het lezen. Ik volgde de Facebook pagina (nu Skinnyminds) al een tijdje. Niet dat ik nu perse wil afvallen, maar ik vind het idee achter de manier van afvallen heel goed. Je volgt geen dieet, maar je leert jezelf om op een andere manier tegen eten en afvallen aan te kijken. Op deze manier ben ik in 2004 in een half jaar 16 kilo afgevallen. Daarvoor was ik altijd te zwaar en wilde ik af en toe gaan afvallen, maar dan begon ik aan een dieet. De eerste dagen was ik dan heel enthousiast. Ik had grootste plannen en ik zag het helemaal voor me. De eesrte dagen ging het goed, maar dan ging het ergens een keer mis en dacht ik: 'Okee het lukt toch niet.' en dan stopte ik. Meestal werd ik ook heel chagrijnig van het feit dat ik niks mocht eten. En at mezelf dan weer een slag in de rondte. Weg blije gevoel....jammer joh. 

Knopje gevonden

Toen ik in de zomer van 2004 echt schoon genoeg kreeg van mijn steeds verder uitdijende lichaam, ging er een knop om. Ik wil dit niet meer, ik kies voor mezelf! Minder eten (minder calorieën binnen krijgen) en meer bewegen. Ik was streng voor mezelf, maar nam af toe best wel een keer stuk taart. Dan compenseerde ik dat met iets anders. Dit werkte perfect. Ik vulde ook heel consequent de calorieënchecker online in. Het kostte me niet veel moeite op dat moment. Ik bewoog ook veel. Op de fiets naar stage (ik was toen deeltijd met de PABO bezig), op het werk nam ik zo veel mogelijk de trap en als het lukte elke dag even op de crosstrainer of tae bo met Billy Blanks. 

Een gedragsmethode om af te vallen

Het geheim van slanke mensen gaat er van uit: ik mag alles, maar ik wil niet te veel eten. Ik kies voor slank. Meer lange termijn denken en niet toegeven aan je 'verkeerde' eetgewoontes. En eigenlijk mag je gewoon alles eten wat je lekker vindt, alleen je wil niet meer te veel eten. Dus geniet maar eet met mate! Het is en het blijft een simpel rekensommetje. Meer calorieën binnen krijgen dan dat je verbrandt betekent langzaam aan aankomen. Dat geldt voor alle mensen. Dik, dun, lang, kort, met of zonder zware botten. De schrijfster van dit boek heeft om zelf af te vallen slanke mensen geobserveerd. Op basis van die observaties heeft ze deze methode ontwikkelt. Zo kwam ze er achter dat slanke mensen best af en toe wat lekkers eten of drinken, maar het dan ook houden bij een of twee dingen. Ze scheppen een keer op met het avondeten, ze eten niet de restjes van de kinderen op en stoppen niet onbewust van alles in hun mond. Het klinkt zo simpel. En als je je dit eigen hebt gemaakt dan is het ook simpel. Maar je moet het wel willen. Als de motivatie er is, dan is deze methode een fantastische blijvende methode. Afvallen doe je op je eigen tempo. En daarna heb je heel veel handvatten (nee geen love handles) om het gewicht er af te houden. En dat gaat dan wel met up en downs hoor. 

Ups en downs

Ik ben ook niet altijd constant op gewicht gebleven. Ik eindigde op een gegeven moment op ongeveer 73 kilo. Toen wilde er niks meer af. Dat leverde wel wat frustratie op, maar ook dat heb ik losgelaten. Drie keer een zwangerschap waren ook wel een beproeving, maar na elke zwangerschap heb ik eigenlijk mijn gewone eetpatroon weer opgepakt. Die kilo's waren er zo weer af. Een keer ben ik in de winter een aantal kilo's aangekomen. Weer een gevalletje van te veel eten. Mijn broeken zaten te strak en dat irriteerde me enorm. Weer even heel bewust gaan kijken naar mijn eetpatroon. Een banaan en een heel pakje Sultana als tussendoortje was wel een beetje veel. Dus minderen. Ik nam weer even goed mijn eetpatroon onder de loep. Sloeg daarin iets of wat door. Het werd meer diëten dan kiezen voor slank: gevolg hoofdpijn in de middag en super chagrijnig. Okee, dat maar weer loslaten en gewoon normaal eten (maar niet te veel). 

Dit plaatje uit het boek vind ik een goede weergave van de praktijk

Een andere leefstijl

Toen ik eenmaal als sportdocent aan de slag ging, zijn de laatste kilo's er af gegaan. Nu weeg ik 68 kilo. Ik betrapte mezelf alleen langzaam aan wel weer op te veel eten. En nu hoor ik je denken: 'Als je zo veel sport kan je toch niet te veel eten.' Maar ik bedoel hiermee dat ik me te vol at, dus een bord opscheppen met het avondeten en dan nog een half bord en dan ook nog de restjes van de kinderen. Want het is zonde om weg te gooien. En dat terwijl ik na het eerste bord eigenlijk al zo goed als vol zat. Het wordt een gewoonte, iets wat in het boek ook besproken wordt. Je denkt er niet meer bij na en dat is niet te bedoeling. Ben je bewust van die gewoontes! Ga je eten uit verveling of als je moe bent of uit emotie? Of eet je in gezelschap, omdat je denkt dat het moet. Je durft geen nee te zeggen. Of (net als ik) wil je het eten niet weggooien? Door te kijken naar je 'dikke' gewoontes en je bewust te zijn, ondervang je al veel. En je kan ze ook aanpassen naar slanke gewoontes. Ik kies er nu voor om de restjes te bewaren en die kunnen we de dag erna nog eten. En sommige dingen gooi ik dan ook maar gewoon weg. Zonde? Tja het is nog meer zonde om het onnodig in je eigen lichaam te gooien. En nu probeer ik ook gewoon al kleinere porties aan te houden. 

Ben ik slank? Nee toch?

Het gekke is dat ik mezelf nog steeds niet zie in het 'kamp' van de slanke mensen. Jarenlang ben ik te dik geweest en jarenlang heb ik gevochten tegen extra kilo's en dat heeft gezorgd voor een vertekend zelfbeeld. Ik blijf het tegen mezelf zeggen dat het wel zo is: "Ik ben slank." Helaas leven ratio en emotie in twee aparte werelden ;-). 
Ik weet wel dat ik nooit meer terug wil naar hoe het ooit was. Ik voel me zo veel gelukkiger in mijn 'slanke' lichaam. Als ik mensen op straat zie lopen met overgewicht, zou ik willen dat ze ook dit inzicht kregen. Dat ze hun leefstijl zouden kunnen aanpassen en gewicht konden verliezen. Zonder gevecht, zonder uithongeren, zonder jojoën. 
Misschien moet ik hier wat mee gaan doen. Het lijkt me geweldig om mensen te helpen met overgewicht. Wie weet in de toekomst?!? Hoe en wat en wanneer weet ik niet, maar dat is het mooie van toekomst dromen. 

Deze week heb ik weinig gebakken, dus houd ik het bij mijn verhaal. Heb je vragen? Wil je het boek lenen (het is wel de verouderde versie)? Wil je adviezen van me? Laat het me weten hè. Ik zou het echt heel fijn vinden als ik je kan helpen. 

Tot de volgende bekentenis!