Doorgaan naar hoofdcontent

Bekentenis 4: trip down memory lane

Hallo ik ben Marleen en ik ben bakverslaafd


Deze keer een ander soort bekentenis. Een bekentenis die heel persoonlijk is. Ik vind het eigenlijk wel spannend om te delen, maar ik wil het wel heel graag. Volgende week zal ik al mijn bakavonturen weer delen. 

Lang, lang geleden

Er leefde in een land (hier heel dichtbij) een meisje dat een echt lekkerbek was. Bourgondiër, levensgenieter, smulpaap met als motto ik eet niet om te leven, maar ik leef om te eten. En dat meisje dat was ik. Ik was altijd een stevige meid. Als kind al, maar als tiener werd het erger. Slecht eetpatroon in combinatie met aanleg en een neiging tot emotie eten. Tja dan weet je het wel of misschien niet. Maar goed het is een cirkeltje waar je in zit en waar je eigenlijk heel moeilijk uitkomt. Ik probeerde nog wel eens met mijn vader mee te doen als hij aan het diëten was. Maar weet je hoeveel je vraagt van een kind om alleen maar water te mogen drinken als je bij de McDonalds zit. Dat werkte dus nooit (bovendien was die soep die we dan moesten eten zo ongelofelijk vies). Gelukkig was ik wel veel in beweging met paardrijden en op en neer fietsen naar de paarden en naar vriendinnen. Echt lekker in mijn vel heb ik nooit gezeten. Ik vergeleek mezelf met vriendinnen, die bijna allemaal slank waren. Dat frustreerde enorm. Het ene moment voelde ik me beter dan het andere moment, maar genieten en leuke dingen doen dat deed ik wel. 

De verandering

Jarenlang stond mijn gewicht redelijk stabiel op 84 kilo. Met mijn 1.73 m een te hoog gewicht. Ik stond eigenlijk ook nooit meer op de weegschaal en wilde me er ook niet echt mee bezig houden. Dat leidde altijd tot een heleboel frustratie. Ik kon meelf niet accepteren zoals ik  Soms ging dat best goed, maar meestal niet. 
In 2002 heb ik Tycho leren kennen en hij accepteerde me zoals ik was. Dat was heel fijn en dat zorgde voor rust bij mij. We gingen langzaam aan een stabieler leventje in met een appartement en een baan. Leuke dingen doen met z'n tweeën en natuurlijk lekker eten en drinken. Ik rookte op dat moment nog, maar op een gegeven moment was ik die verslaving zo zat. Ik heb (niet op 1 januari) toegewerkt naar het moment dat ik zou gaan stoppen en heel bewust mijn laatste sigaret gerookt. En toen was het klaar, ik rookte niet meer. Ik was daar zo blij mee. Alleen dat stoppen had een groot nadeel en dat is dat de kilo's er aan vlogen. Vooral ook omdat ik elke dag een paar glazen wijn dronk en daar wat lekkers bij knabbelde. En toen brak de dag aan dat ik over de 90 kilo woog en dat ik in de spiegel keek en mezelf niet meer herkende. Ik vond mezelf zo lelijk en dik. Ik was niet gelukkig.  
JULI 2003/JUNI 2004

Ergens op dat moment kwam een oerkracht in me naar boven die ik ook had toen ik ging stoppen met roken. Ik kreeg hierdoor een discipline die me heeft geholpen m
ijn hele eetpatroon aan te passen. Het volgen van een dieet zoals dieet bedoeld is in het Latijn diaetea ('manier van leven') en het Grieks diaita ('leefregels'). Veranderen in je manier van leven. Bewust eten en voldoende bewegen. Het aanpassen van mijn eetpatroon deed ik gebaseerd op mijn gezonde verstand. Of eigenlijk heel simpel, minder eten zodat ik minder calorieën binnen zou krijgen. Die discipline en die kracht hielpen me op zoveel momenten. Op feestjes, tijdens gezellige avondjes, in de supermarkt tijdens het boodschappen doen. Want een keer de verleiding weerstaan in de supermarkt is makkelijker dan elke keer de verleiding weerstaan als je de kast open trekt. 
De eerste aanpassingen waren makkelijk, want simpelweg de vier glazen wijn die ik op een dag dronk laten staan scheelde al een flinke slok op een borrel. Ook al die lekkere hapjes en snacks laten staan was al een goed begin. De kilo’s vlogen eraf ook doordat ik elke dag minimaal een uur sportte.
Ik raakte helemaal verslaafd aan Billy Blanks met zijn Tae Bo en Billy’s Bootcamp. Ook stond er nu standaard een cross trainer in de kamer. Ik was zo fanatiek met dat ding dat ik ‘m heb gebroken (oeps). Elk moment dat ik over had spendeerde ik aan sporten en bewegen.  Ik was ook heel druk met het tellen van calorieën via de Calorieenchecker. Veel fruit en groente eten en heel veel water drinken. En op zoek naar allemaal gezonde recepten. Het lukte me ook heel goed om mezelf af te leiden. Ik werkte toen nog bij de Hera Vrouwenopvang alleen de ochtenden. Alle tijd om ’s middags te sporten en gezond te koken. Net na de zomer startte ik deeltijd de PABO en ging ik 20 uur werken bij de HAN bij de opleiding Pedagogiek. Ik kreeg het dus een stuk drukker. Waardoor het nog wel eens moeilijk was om te sporten. Toch hield ik het nog goed vol. Langzaam aan werden al mijn kleren wijder en werd ik steeds blijer van het staan op de weegschaal. Net voor de kerst besloot ik nieuwe kleren te gaan kopen. Ik was toen 16 kilo afgevallen. Van maat 44/46 naar maat 40. Geweldig resultaat! 
DECEMBER 2004
Aan de ene kant wilde ik toen nog wel meer afvallen, maar mijn lichaam bleef hangen. Het was genoeg. Ik moest het loslaten en dat was niet altijd makkelijk. Een paar ups en downs later had ik een redelijke balans gevonden. Mijn lichaam kreeg nog een paar keer een flinke opdonder namelijk drie zwangerschappen. Tot drie keer toe kwam ik behoorlijk wat kilo's aan. Maar elke keer kwam ik weer vrij snel terug bij mijn oude gewicht. De basis die ik in mijn levensstijl en eetpatroon gelegd had, was erg sterk. 

De sportschool

Na het krijgen van Bastiaan vond ik het lastig om thuis te gaan sporten. Ik had ergens de behoefte om dat buitenshuis te gaan doen. Toen Bastiaan een paar maanden oud was kwam er iemand aan de deur om me een gratis proefweek aan te smeren bij sportschool SHK. In februari 2008 in de carnavalsvakantie ben ik maar eens een kijkje gaan nemen. En ik ben niet meer weggegaan. Twee keer in de week lekker knallen met Bodystep en Bodycombat. Bodycombat sloot mooi aan bij mijn voorliefde voor Tae Bo, maar helaas heb ik tijdens deze les een keer lelijk mijn knie verdraait. Niet meer combatten helaas. Na het krijgen van Eveline weer redelijk snel het sporten opgepakt, alleen toen weer mijn knie geblesseerd. Een heel lullige beweging tijdens een BBBB les. Dikke knie en flink veel pijn. Toch maar eens naar de huisarts ermee. Een gekneusde zij menicus was de diagnose. Een paar keer naar de fysiotherapeut, die me vooral aanraadde om te blijven sporten en mijn spieren sterker te maken. Fijn om te horen. 
Na het krijgen van Daniel vond ik het wel steeds lastiger om te gaan sporten. Ik was soms de hele dag aan het strijden of ik wel of niet zou gaan. Dat was af en toe zo vermoeiend. Tot ik op een dag tijdens een van (vele) therapiesessies tot het inzicht kwam dat ik het mezelf alleen maar heel erg moeilijk maakte. Ik liet het los en bedacht ik zie wel of het lukt of niet. En hé dat werkte gek genoeg. Wat kan je het jezelf toch onnodig moeilijk maken. 
Tijdens een van de Bodystep/ bbbb lessen was de docent die dag van de trap afgevallen. Ze had veel pijn en kon zelf niet op het podium staan. Ze zou ons er doorheen praten, maar had wel het verzoek of iemand op het podium wilde komen staan ter ondersteuning. Ik dacht ach waarom niet. Rete spannend zeg! Volgens mij heb ik die avond heel wat extra liters gezweet. Ik vond het wel heel erg leuk. Sinds dat moment was er iets aangewakkerd bij mij. Zou ik sportles kunnen geven? Jarenlang getwijfeld en her en der wat informatie ingewonnen. Maar ik durfde de stap niet te wagen. Ik was ook nog druk met werken en de kinderen enzo. Ik voelde dat er nog geen ruimte was. Een van de Bodystep/ bbbb docenten zag ik heel vaak tijdens de zwemles van Bastiaan en Eveline en haar kinderen. We hebben het vaak gehad over lesgeven (naast het geklaag over de warmte en de uitwisseling van wat de kinderen allemaal uitspookten). Door haar werd ik nog meer geprikkeld om het te gaan doen. Nog steeds durfde ik de stap niet te zetten. Tot het moment dat ik helemaal gestopt was met het werken in het onderwijs en de overstap maakte om gastouder te worden. Op dat moment was er ruimte en het allerlaatste zetje kreeg ik van een andere Bodystep docent. Ze zei: "Waarom ga je geen lesgeven? Je bent hier toch al zo vaak." Het moment was daar, ik wilde gaan lesgeven. Na wat heen en weer gemail naar de eigenaresse van de sportschool met de waarschuwing dat het heel zwaar zou gaan worden, startte ik de week erna de interne opleiding. En zwaar was het wel, vooral omdat je veel, heel veel tijd moest investeren in oefenen, oefenen en nog eens oefenen.
Maart 2016 was het eindelijk zo ver. Ik mocht voor de allereerste keer lesgeven een Bodystep/ bbbb les. Super spannend en heel erg leuk. Wat een kick gaf dat zeg. Dat wilde ik zeker vaker doen. En dat gebeurde ook. Steeds vaker mocht ik gaan invallen. Step/ BBBB en later ook hele BBBB lessen. Tijdens de open dag in augustus was het aan mij de eer om tijdens de open dag de Bodystep te geven. Op dit moment geef ik twee uur BBBB les en val ik zo vaak mogelijk in voor collega's. En wie weet wat er in de toekomst nog allemaal gaat komen ;-). 

Al dat sporten heeft er toe geleid dat ik na de zomer nog een aantal kilo's kwijt ben geraakt. Mijn lichaam is in topvorm, maar daarbij moet ik ook opletten dat ik geen blessures op loop. Balans is belangrijk! Soms kijk ik nu in de spiegel en denk ik ben ik dat. Oh ja dat ben ik. Ik mag best trots zijn op mezelf! 
2016/ 2017 Ben ik dat? Ja dat ben ik

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Bekentenis 7: ja en ik ben ook sportverslaafd

Hallo ik ben Marleen en ik ben naast bakverslaafd ook sportverslaafd Tja het is echt geen combinatie, dat heb ik al wel eens eerder gezegd. Bakverslaafd en sportverslaafd. Ach aan de andere kant geeft me het vele sporten ook wel weer de mogelijkheid om lekkere dingen te eten. En om heel eerlijk te zijn zo veel hele slechte dingen eet ik nou ook weer niet. Ik neem jullie mee in mijn week en dan niet net als voorgaande keren alleen maar eten, maar ook mijn sportmomenten.  Maandag 1 mei Vroeg op moeten staan, omdat mijn oppaskindjes al om 6.30 uur kwamen. Ergens ook wel lekker, want heb je een lekkere lange dag. Kan je van alles doen. Niet dat er iets van komt met al die kinderen in huis. Het was ook een hele druilerige dag. De kinderen kwamen niet veel verder dan op de bank hangen en elkaar lastig vallen. Momenteel hun favoriete hobby: boven op elkaar duiken, beetje stoeien, kietelen enzo totdat er iemand begint te huilen. En ja ik sta daar ook als een betuttelende moeder bij

Bekentenis

Hallo, ik ben Marleen en ik ben bakverslaafd Ik ben een doodnormale vrouw van 36 jaar. Ik ben getrouwd, moeder van drie kinderen, gastouder en sportdocent. Ik kan niet stoppen met bakken. Het liefst bak ik elke dag. Niet goed voor de lijn en de portemonnee. Maar goed het is nu eenmaal zo en ik moet er mee leren leven. Daarom dacht ik waarom dan niet andere mensen mee laten genieten. Samen is alles leuker vandaar mijn blog. Ik wil graag mijn bak- en kook avonturen met jullie delen. Wellicht kan ik jullie inspireren om ook lekker te gaan koken. Sinds ongeveer een jaar heb ik me voorgenomen om zo min mogelijk uit pakjes te koken en te bakken zodat ik beter weet wat er allemaal in mijn eten zit. Puurder koken noem je het zo? Ik weet het niet en wil mezelf ook geen gezondheidsfreak noemen (behalve het sporten dan). Maar mijn motto is wel "Wees lief voor jezelf". Lekker en gezond eten en voldoende bewegen zijn daarbij heel belangrijk. En af en toe mag je jezelf ook wel even le

Bekentenis 8: warme broodjes

Hallo ik ben Marleen en ik ben bakverslaafd De reactie die ik de laatste tijd vaak krijg van mensen, naar aanleiding van mijn blog, is: waar haal je de tijd vandaan? Tja ik deel mijn dagen efficiënt in en zit niet vaak stil, maar ik begin nu ook wel een tekort aan tijd te krijgen. Ik wil zo veel doen, maar lang niet alles lukt. Dus prioriteiten stellen. Nu was ik deze week druk met de taarten van Saar en heb ik ongeveer 40 uur gewerkt. Het poetsen in huis is een beetje stil komen te liggen, dus heb ik me voor genomen om aankomende week weer even iets meer te poetsen (heb ik niet altijd zin in).  Ik had deze week wel een uitdaging. Een vlinder taart maken en dan het liefst zonder marsepein. Nu was dat onmogelijk maar met zo min mogelijk marsepein en fondant. Dit was mijn voorbeeld. En er was nog een grote uitdaging namelijk de vlinders op de ijzerdraadjes. Leuk! Een uitdaging! Maandag 8 mei Ik ben dol op bananenbrood (of bananencake) en probeer veel verschillende recepten